తప్పు చేసినప్పుడు లేని బాధ, ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి ఆ తప్పుని తలుచుకుంటే వస్తుంది...
నేనా ఇలా చేశానా అని... ఈ క్షణం నా గుండె వేగం నాకు కూడా అందనంత...
ఆగిపోతుందేమో అన్న చిన్న భయం మనసులో..... నేస్తమా నన్ను క్షమించు......
నేను ఎవరినీ బాధ పెట్టాలనుకోను... నా మనస్తత్వం అది కాదు... అందరికీ ఇదే నా చివరి క్షమాపణ...
“వాలిపోయే పోద్దా నీకు వర్ణాలెందుకే” అన్నట్టు వుంది నా మనసు ఇప్పుడు...
నా జీవితం చీకటయిపోయింది... దాన్ని సరిచేసుకోవటానికి ఆ బాధ నుండి బయట పడటానికి నేను తప్పు చేస్తే అది ఇంకొకరికి శాపంగా మారడం విధి రాత...
నిన్నటి దాకా సరిగమల సప్త స్వరాలుగా సాగిన జీవితంలో హేమంత రాగాల చేమంతులే వాడిపోయాయి, సింధూర వర్ణాలు నల్లని మసి గా మారాయి....
తిరిగి ఆ జీవితం నాకు రావాలి అంటే నా వాళ్ళు నాకు దగ్గర అవ్వాలి... కానీ నేను నా అని నమ్మిన వాళ్లే నువ్వు నువ్వు కాదు అంటూంటే విని తట్టుకోవడం కొంచెం కష్టమే.... అందరూ నన్ను మనస్పూర్తిగా క్షమిస్తారని ఆశీస్తూ... మీ నవీన్
